Νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι η Αφροδίτη δεν ήταν ποτέ κατοικήσιμη
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Astronomy στοχεύει στο να προσφέρει στοιχεία για το παρελθόν του πλανήτη και τη δυνατότητα κατοίκησής του.
Με μια επιφάνεια αρκετά θερμή ώστε να λιώνει μέχρι και ο μόλυβδος και με σύννεφα θειικού οξέος από πάνω του, η Αφροδίτη είναι ένας πλανήτης που συχνά αποκαλείται ο «κακός δίδυμος» της Γης – παρόμοιος σε μέγεθος, αλλά ο κόσμος τους είναι πολύ διαφορετικός.
Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν εδώ και καιρό ότι κάποτε ήταν πολύ πιο φιλόξενος, με χαμηλότερες θερμοκρασίες και ωκεανούς με υγρό νερό. Ωστόσο, μια πρόσφατη έρευνα επιστημόνων, έρχεται να εκφράσει έντονη αμφισβήτηση ως προς το ότι η Αφροδίτη φιλοξένησε ποτέ ζωή όπως την ξέρουμε.
Κι αυτό γιατί, όπως εξηγούν, μια ανάλυση της ατμόσφαιρας του πλανήτη αποκάλυψε ότι το εσωτερικό της Αφροδίτης είναι ξηρό, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν είχε ποτέ ωκεανούς υγρού νερού που παραδοσιακά θεωρούνται απαραίτητοι για να ξεκινήσει η ζωή.
«Αυτό δεν αποκλείει εντελώς οποιαδήποτε ζωή. Αποκλείει τη ζωή που μοιάζει με αυτή στη Γη», δήλωσε η Κύπρια Τερέζα Κωνσταντίνου, η βασική συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, σύμφωνα με τον Guardian.
Το ερώτημα αν η Αφροδίτη υπήρξε ποτέ κατοικήσιμη – και αν θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή στα όξινα σύννεφά της – είναι ένα θέμα που απασχολεί τους επιστήμονες για πολύ καιρό. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο πλανήτης ήταν κάποτε πολύ πιο παρόμοιος με τη Γη, αλλά στη συνέχεια υπήρξε ένα ανεξέλεγκτο φαινόμενο του θερμοκηπίου που τον μεταμόρφωσε σε έναν ακατοίκητο πλανήτη. Άλλοι πιστεύουν ότι η Αφροδίτη ήταν πάντα ακατοίκητη.
Η Κωνσταντίνου έφερε στο φως μια ενδιαφέρουσα θεωρία για την πρώιμη μορφολογία της Αφροδίτης. Αρχικά, η επιφάνεια του πλανήτη καλυπτόταν από μια τεράστια θάλασσα μάγματος. Αν αυτό το μάγμα ψύχθηκε γρήγορα, το νερό θα είχε συμπυκνωθεί, ενδεχομένως σχηματίζοντας ωκεανούς. Ωστόσο, η κρυστάλλωση του μάγματος θα παγίδευε το νερό στο εσωτερικό του πλανήτη. Αυτό σημαίνει ότι το νερό θα εκτοξευόταν στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια ηφαιστειακών εκρήξεων. Η Κωνσταντίνου συνέκρινε αυτή τη διαδικασία με τις ηφαιστειακές εκρήξεις στη Γη, όπου μεγάλα σύννεφα ατμού εκλύονται, τα περισσότερα από τα οποία είναι υδρατμοί.
Από την άλλη πλευρά, αν το μάγμα ψύχθηκε αργά, το νερό θα παρέμενε ως ατμός στην ατμόσφαιρα και, το πιο κρίσιμο, δεν θα παγιδευόταν στο εσωτερικό του πλανήτη. Σε αυτή την περίπτωση, η Αφροδίτη θα είχε καταλήξει με μια πυκνή, ακατοίκητη ατμόσφαιρα χωρίς την πιθανότητα ύπαρξης υγρού νερού στην επιφάνειά της.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Astronomy, η Κωνσταντίνου και η ομάδα της εξέτασαν τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης για να ρίξουν φως στην περιεκτικότητα σε νερό του εσωτερικού της. Αυτή η εργασία στοχεύει στο να προσφέρει στοιχεία για το παρελθόν του πλανήτη και τη δυνατότητα κατοίκησής του.
Η ομάδα δήλωσε ότι η αμετάβλητη φύση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης σημαίνει ότι ο ρυθμός με τον οποίο χάνονται ουσίες πρέπει να ισούται με τον ρυθμό ανανέωσής τους, με την ανανέωση να καθοδηγείται από ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Ωστόσο, όταν η ομάδα ανέλυσε τις αναλογίες των ουσιών που ανανεώνονται στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, διαπίστωσαν ότι πολύ λίγο νερό προστίθεται, με άλλα λόγια, οι ηφαιστειακές εκρήξεις ήταν «ξηρές».
«Η σπανιότητα του νερού στις ηφαιστειακές εκπομπές αντανακλά έναν εξίσου ξηρό εσωτερικό της Αφροδίτης», δήλωσε η Κωνσταντίνου.
Η ομάδα ανέφερε ότι τα ευρήματα δεν συμφωνούν με την υπόθεση ότι η Αφροδίτη είχε επιφανειακούς ωκεανούς νερού στο παρελθόν, και συνεπώς με το κλίμα που παραδοσιακά θεωρείται κατοικήσιμο.
Τα συμπεράσματα της ομάδας ενδέχεται σύντομα να δοκιμαστούν: αργότερα αυτή τη δεκαετία, η NASA αναμένεται να εκτοξεύσει την αποστολή DaVinci για να πραγματοποιήσει πτήσεις γύρω από την Αφροδίτη και να ρίξει μια κάψουλα στην επιφάνειά της.
Η Κωνσταντίνου δήλωσε ότι η επίλυση αυτού του ερωτήματος θα μπορούσε να βοηθήσει τους αστρονόμους να περιορίσουν την αναζήτησή τους για κατοικήσιμους πλανήτες πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. «(Η Γη και η Αφροδίτη) παρέχουν αυτό το φυσικό εργαστήριο πολύ κοντά σε εμάς για τη μελέτη του πώς η κατοικησιμότητα, ή η έλλειψή της, εξελίσσεται», είπε.
Πηγή: news247.gr
